การศึกษา กับข้อกำหนดด้านสุขอนามัยสำหรับการศึกษา

การศึกษา ข้อกำหนดด้านสุขอนามัยสำหรับเงื่อนไขการศึกษา ในสถาบันการศึกษาได้รับการรับรองตาม ข้อกำหนดด้านสุขอนามัยสำหรับเงื่อนไขการศึกษา ในสถาบันการศึกษาทั่วไปฉบับที่ 3997 ลงวันที่ 25 พฤศจิกายน 2545 ข้อกำหนดด้านสุขอนามัยและระบาดวิทยา สำหรับองค์กรของกระบวนการศึกษา และการผลิตในสถาบันการศึกษาระดับประถมศึกษาอาชีวศึกษา ข้อกำหนดด้านสุขอนามัยและระบาดวิทยา สำหรับสถาบันการศึกษาเพิ่มเติมสำหรับเด็ก สถาบันนอกโรงเรียน

โครงสร้างการวางผังอาคารเรียนกำหนดโดยธรรมชาติของสถาบันการศึกษา ควรจัดสรรที่ดินโดยคำนึงถึงลมที่เพิ่มขึ้นในด้านลม จากแหล่งกำเนิดเสียงมลพิษทางอากาศ และการปฏิบัติตามเขตป้องกันสุขาภิบาลที่จำเป็น การแบ่งส่วนสุขาภิบาลของอาคารเรียนจากอุตสาหกรรม เทศบาล สิ่งอำนวยความสะดวกทางการเกษตร ถนนขนส่ง และทางหลวงได้รับการยอมรับตามข้อกำหนด สำหรับการวางแผนและพัฒนาเมืองและการตั้งถิ่นฐานในชนบท

ที่ตั้งของอาคารของสถาบันการศึกษา ในอาณาเขตของการตั้งถิ่นฐานในเมืองและชนบทนั้นคำนึงถึงรัศมีการบริการ รัศมีการให้บริการจากบ้านถึงสถาบันการศึกษาอยู่ที่ 0.3 ถึง 0.5 กิโลเมตรโดยการเดินเท้า ขึ้นอยู่กับเขตภูมิอากาศอาคารและอายุของโรงเรียน ระดับการศึกษา 1,2 และ 3 อนุญาตให้วางสถาบัน การศึกษา ในระยะที่สามารถเข้าถึงได้ในทิศทางเดียว สำหรับนักเรียนระยะที่ 1 เวลา 15 นาทีสำหรับนักเรียนในระยะที่ 2 และ 3 ไม่เกิน 50 นาทีในทิศทางเดียว

ในพื้นที่ชนบทการจัดตำแหน่งของสถาบันการศึกษาทั่วไป ควรจัดให้มีรัศมีการเข้าถึงได้ไม่เกิน 2 กิโลเมตร สำหรับนักเรียนในระยะที่ 1 และไม่เกิน 15 นาที สำหรับบริการขนส่ง สำหรับนักเรียนระดับ 2 และ 3 รัศมีของระยะเดินไม่ควรเกิน 4 กิโลเมตร และสำหรับบริการขนส่งไม่เกิน 30 นาที รัศมีการให้บริการสูงสุดสำหรับนักเรียนระดับ 2 และ 3 ไม่ควรเกิน 15 กิโลเมตร ในสภาพสมัยใหม่ความจุที่เหมาะสมที่สุดในสถาบันการศึกษาทั่วไป ของเมืองไม่ควรเกิน 1,000 คน

ถ้าแต่ละชั้นเรียนมี 25 คน ในพื้นที่ชนบทความจุของโรงเรียนขนาดเล็กระดับประถมศึกษาไม่ควรเกิน 80 คน โรงเรียนระดับ 1 และ 2 ของการศึกษาระดับนักเรียน 500 คน อาคารเรียนต้องมีไม่เกิน 3 ชั้น ในกรณีพิเศษในเมืองใหญ่ที่มีความสำคัญระดับภูมิภาค ภายใต้เงื่อนไขของการพัฒนาที่รัดกุม การก่อสร้างโรงเรียน 4 ชั้นจะได้รับอนุญาตตามข้อตกลงกับเจ้าหน้าที่ของศูนย์สุขอนามัยและระบาดวิทยา เมื่อออกแบบอาคารเรียน ให้คำนึงถึงการแบ่งนักเรียนออกเป็นกลุ่มอายุด้วย

สถานที่ศึกษาประกอบด้วยพื้นที่ทำงาน การจัดโต๊ะเรียนสำหรับนักเรียน พื้นที่ทำงานของครู พื้นที่เพิ่มเติมสำหรับวางอุปกรณ์การสอนและทัศนศิลป์ อุปกรณ์ช่วยสอนทางเทคนิค พื้นที่สำหรับการศึกษารายบุคคลของนักเรียน และกิจกรรมที่มีพลัง การวางแนวหน้าต่างห้องเรียนควรอยู่ทางด้านทิศใต้ ทิศตะวันออกเฉียงใต้ และทิศตะวันออกของขอบฟ้า หน้าต่างของห้องเขียนแบบและวาดรูปสามารถหันไปทางด้านเหนือของขอบฟ้า ทิศเหนือ ทิศตะวันออกเฉียงเหนือ

หน้าต่างของห้องวิทยาการคอมพิวเตอร์ พื้นที่ห้องเรียนใช้อัตรา 2.5 ตารางเมตรต่อนักเรียน 1 คนที่มีรูปแบบการเรียนด้านหน้า 3.5 ตารางเมตร พร้อมรูปแบบการทำงานเป็นกลุ่มและบทเรียนแบบตัวต่อตัว ความสูงของห้องเรียนควรมีอย่างน้อย 3 เมตร ระยะทางสูงสุดของสถานที่สุดท้ายของนักเรียนจากกระดานดำคือ 8.6 เมตร ห้องสารสนเทศต้องปฏิบัติตามข้อกำหนดด้านสุขอนามัย สำหรับจอวิดีโอและคอมพิวเตอร์ส่วนบุคคล ในแต่ละสำนักงานหรือกลุ่ม 2 ถึง 3 ห้อง

ซึ่งจะมีการจัดผู้ช่วยห้องปฏิบัติการ การมีผู้ช่วยในห้องปฏิบัติการเป็นข้อบังคับในห้องเรียนวิชาเคมี ฟิสิกส์ ชีววิทยา วิทยาการคอมพิวเตอร์ ในห้องเรียนควรออกแบบแสงด้านซ้ายมือ KEO ควรอยู่ที่ 1.5 เปอร์เซ็นต์ที่ระยะห่าง 1 เมตรจากผนังตรงข้ามกับช่องเปิดไฟ ในห้องเรียนไฟฟลูออเรสเซนต์ส่วนใหญ่มีให้โดยใช้หลอดไฟ LB,LHB,LEC ใช้ได้กับหลอดไส้ มาตรฐานการส่องสว่างจะลดลง 2 ขั้นตอนของมาตราส่วนการส่องสว่าง ไม่ควรใช้หลอดฟลูออเรสเซนต์

รวมถึงหลอดไส้ในห้องเดียวกัน การใช้โคมไฟและโคมไฟประเภทใหม่ประสานงานกับศูนย์สุขอนามัย และระบาดวิทยาในอาณาเขต เฟอร์นิเจอร์โรงเรียนควรสอดคล้องกับความสูง และสัดส่วนของร่างกายของเด็กนักเรียน พารามิเตอร์หลักของเฟอร์นิเจอร์ที่ให้ท่าทางที่ถูกต้อง และไม่เหนื่อยน้อยลงของนักเรียนคือระยะทางและความแตกต่าง ความแตกต่าง ระยะทางจากขอบโต๊ะหลังถึงเบาะนั่ง ปกติจะเท่ากับระยะห่างจากข้อศอกถึงเก้าอี้ ด้วยแขนที่ลดลงและงอที่ข้อศอก

ซึ่งเป็นที่ยอมรับกันโดยทั่วไปว่า โดยเฉลี่ยความแตกต่างควรอยู่ที่ 1/7 ถึง 1/8 ของการเติบโต ด้วยระยะทางที่เป็นบวกนักเรียนถูกบังคับให้เอื้อมไปข้างหน้าและงอร่างกาย ซึ่งนำไปสู่ความโค้งของกระดูกสันหลัง นักเรียนขาดโอกาสในการใช้หลังโต๊ะเป็นตัวช่วยเพิ่มเติมซึ่งทำให้เขาเหนื่อยเร็วขึ้น ด้วยความแตกต่างอย่างมาก โต๊ะสูงหรือที่นั่งต่ำ เพื่อที่จะวางมือบนโต๊ะนักเรียนถูกบังคับให้ยกไหล่ขวาของเขา ซึ่งย่อมทำให้เกิดความโค้งของกระดูกสันหลัง

ระยะห่างจากดวงตาถึงโน้ตบุ๊กในกรณีนี้อาจต่ำเกินไป ปกติคือ 36 ถึง 40 เซนติเมตร มีความแตกต่างกันเล็กน้อย โต๊ะเตี้ยและที่นั่งสูง นักเรียนต้องเอนตัวไปไกลเกินกว่าที่จะวางปลายแขนบนโต๊ะ ซึ่งมักจะทำให้กระดูกสันหลังส่วนโค้งงอหรือถอยหลัง โดยเฉพาะอย่างยิ่งหากมีระยะห่างเป็นบวกด้วย นอกจากพารามิเตอร์หลักทั้งสองนี้แล้ว ยังมีขนาดอื่นๆอีกจำนวนหนึ่ง ซึ่งส่งผลต่อความพอดีและความง่ายในการใช้งานในระดับหนึ่ง การลงจอดที่ถูกต้องคือท่าที่มีความตึงเครียด

กล้ามเนื้อคงที่เมื่อนั่งที่โต๊ะ นักเรียนมีโอกาสได้พักเท้าอย่างอิสระบนพื้น หรือยืนโดยงอเข่าเป็นมุมฉาก และยังเอนหลังเก้าอี้โต๊ะที่นั่งด้วยส่วนทรวงอกส่วนล่าง และส่วนเอวของกระดูกสันหลังในขณะที่ยังคงรักษา ตำแหน่งแนวนอนของผ้าคาดไหล่ เฟอร์นิเจอร์ก่อนวัยเรียน และโรงเรียนควรเหมาะสมกับความสูง และสัดส่วนของร่างกายเด็กและวัยรุ่น สำหรับเด็กเล็กและเด็กก่อนวัยเรียน ขนาดหลักของโต๊ะและเก้าอี้สำหรับนักเรียนในโรงเรียน

อุปกรณ์ช่วยสอนต้องเป็นไปตามมาตรฐานด้านสุขอนามัยบางประการ การปฏิบัติตามข้อกำหนดด้านสุขอนามัย สำหรับหนังสือเรียนและหนังสือสำหรับเด็กทำให้เกิดสภาวะที่เหมาะสมที่สุด สำหรับการทำงานของอวัยวะที่มองเห็น การพิมพ์ขนาดเล็ก การพิมพ์ที่ไม่ดี ส่งผลให้ความดันในลูกตาเพิ่มขึ้น ความอ่อนล้าก่อนเวลาอันควรของเครื่องวิเคราะห์ภาพ และเป็นสาเหตุหลักของสายตาสั้น ดังนั้น เงื่อนไขของการศึกษาและการอบรมเลี้ยงดูในโรงเรียนอนุบาล และสถาบันการศึกษาทั่วไปจึงมีความสำคัญอย่างยิ่งต่อสุขภาพของเด็ก เนื่องจากกิจวัตรประจำวัน การออกกำลังกาย การจัดเลี้ยง การฝึกอบรมและการพักผ่อนหย่อนใจและสภาพสุขาภิบาล

อ่านต่อได้ที่ >>  อาหารมังสวิรัติ หลักการข้อดีและข้อเสียของอาหารมังสวิรัติ