วิวัฒนาการ กับพันธุศาสตร์ของประชากรและความถี่ของยีน

วิวัฒนาการ ในพันธุศาสตร์ของประชากร ความถี่ของยีน อัลลีลกับความถี่ของยีนมีความแตกต่างกัน สมมติว่าประชากรจินตภาพบางส่วนประกอบด้วยบุคคล 100 คน โดย 20 คนเป็นโฮโมไซกัสสำหรับอัลลีล a,60 คนเป็นโฮโมไซกัสสำหรับอัลลีล A และ 20 คนเป็นโฮโมไซกัส ดังนั้นในประชากรกลุ่มนี้ จำนวนผู้ที่มี ยีน AA จะเท่ากับ 60 เปอร์เซ็นต์โดยมียีน Aa 20 เปอร์เซ็นต์และด้วย ยีน aa 20 เปอร์เซ็นต์ ด้วยจากความถี่เหล่านี้ เป็นไปได้ที่จะคำนวณจำนวนยีน

รวมถึงความถี่ของยีนทั้งหมดในประชากร กฎของฮาร์ดีไวน์เบิร์ก ซึ่งในประชากรคงที่ความถี่ของอัลลีลที่โดดเด่น และอัลลีลเป็นและจะคงที่ คาดการณ์ว่าความถี่ยีนของลำดับ 0.7 สำหรับ A และ 0.3 สำหรับยีนaจะคงอยู่ต่อไปในรุ่นต่อๆไป ถ้าประชากรจะมีเสถียรภาพ ยิ่งไปกว่านั้นความถี่ของจีโนไทป์จะเปลี่ยนไป หากการสุ่มข้ามเริ่มต้นในกลุ่มประชากร แต่จนกว่าจะถึงสมดุลซึ่งยังคงไม่เปลี่ยนแปลงตราบใด ที่ประชากรมีความเสถียร

การเปลี่ยนแปลงของแต่ละบุคคลไม่ได้นำไปสู่การเปลี่ยนแปลงทางวิวัฒนาการ ไม่ใช่บุคคลที่ วิวัฒนาการ แต่กลุ่มบุคคลที่ประกอบขึ้นเป็นประชากร สำหรับปัจเจกบุคคลนั้นเป็นเป้าหมายของการคัดเลือกโดยธรรมชาติ ในกระบวนการวิวัฒนาการ ประชากรเป็นหน่วยที่แบ่งแยกไม่ได้ ซึ่งมีลักษณะเป็นเอกภาพทางนิเวศวิทยา สัณฐานวิทยาและพันธุกรรม การดำรงอยู่ของหน่วยวิวัฒนาการเบื้องต้น แสดงให้เห็นคุณสมบัติที่สำคัญของชีวิตเป็นความไม่ต่อเนื่อง

การกลายพันธุ์เป็นปรากฏการณ์วิวัฒนาการเบื้องต้น เป็นผลมาจากการกลายพันธุ์ ประชากรกลายพันธุ์ต่างกันทางพันธุกรรม กล่าวคือเป็นส่วนผสมของจีโนไทป์ที่แตกต่างกัน หากเงื่อนไขสำหรับการดำรงอยู่ของประชากรคงที่ องค์ประกอบทางพันธุกรรมของมันจะไม่เปลี่ยนแปลงโดยเฉลี่ย อย่างไรก็ตาม หากมีแรงกดดันจากปัจจัยภายนอกบางประการ และในทิศทางเดียวการเปลี่ยนแปลงเวกเตอร์ในองค์ประกอบจีโนไทป์ของประชากรก็จะเกิดขึ้น

กล่าวคือปรากฏการณ์วิวัฒนาการเบื้องต้นเริ่มต้นขึ้น การกลายพันธุ์เป็นแบบสุ่มในเวลาและพื้นที่ ที่เกี่ยวข้องกับสิ่งมีชีวิตแต่ละชนิด การเปลี่ยนแปลงการกลายพันธุ์ของสิ่งมีชีวิตในประชากรไม่ได้ชี้นำ ทิศทางของการเปลี่ยนแปลงของสิ่งมีชีวิตถูกกำหนดโดยการคัดเลือกโดยธรรมชาติ การสะสมของการกลายพันธุ์ในเซลล์กำเนิด และการคัดเลือกทำให้ไม่เพียงแค่วิวัฒนาการระดับจุลภาคเท่านั้น แต่ยังรวมถึงวิวัฒนาการมหภาคด้วย ดังนั้น การสุ่มในรูปแบบของการกลายพันธุ์

ซึ่งนำไปสู่ความไม่เป็นระเบียบในขณะที่ความสม่ำเสมอ ในรูปแบบของการคัดเลือกโดยธรรมชาติสร้างลำดับ ข้อมูลสมัยใหม่เกี่ยวกับการเคลื่อนที่ของจีโนมบ่งชี้ว่า ยีนจำนวนมากสามารถเปลี่ยนสถานะและความถี่ได้ในช่วงหนึ่ง หรือหลายชั่วอายุคนโดยไม่มีการสืบพันธุ์ที่แตกต่างกันของจีโนไทป์ทั้งหมด กล่าวคือในทางที่ไม่ใช่ของเมนเดเลียน ตัวอย่างเช่น การทำซ้ำลำดับสั้นๆของนิวคลีโอไทด์ทำให้เกิดยีนใหม่ ดังนั้น ยีนคอลลาเจนของไก่จึงมีเอ็กซอนหลายสิบตัว

ซึ่งมีการทำซ้ำในลำดับเดียวกันซึ่งประกอบด้วยนิวคลีโอไทด์ 9 ตัว กระบวนการกลายพันธุ์เป็นปัจจัยวิวัฒนาการเบื้องต้น มีความสำคัญเนื่องจากเป็นซัพพลายเออร์ของวัสดุวิวัฒนาการเบื้องต้น โดยรักษาความหลากหลายทางพันธุกรรมของประชากรตามธรรมชาติ อย่างไรก็ตาม เป็นสิ่งสำคัญที่จะต้องสังเกตว่า ในการบรรลุบทบาทนี้กระบวนการกลายพันธุ์ที่เป็นปัจจัยในวิวัฒนาการ ไม่ได้ชี้นำการเปลี่ยนแปลงทางวิวัฒนาการ ฟังก์ชันนี้ดำเนินการโดยการคัดเลือกโดยธรรมชาติ

นอกเหนือจากการกลายพันธุ์แล้ว การรวมตัวใหม่ของยีนยังเป็นปรากฏการณ์ทางวิวัฒนาการอีกด้วย แต่การมีส่วนทำให้เกิดวิวัฒนาการระดับจุลภาคนั้นน้อยกว่า เนื้อหาวิวัฒนาการเบื้องต้นคือบุคคล และกลุ่มบุคคลที่แตกต่างกันทางพันธุกรรม กล่าวคือ สิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์หรือบุคคล พาหะของการกลายพันธุ์ที่แตกต่างกันทางพันธุกรรมจากกันและกัน จากมุมมองของวิวัฒนาการ ลักษณะที่สำคัญที่สุดของสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ในฐานะวัสดุวิวัฒนาการเบื้องต้น

ความถี่ของการปรากฏตัวของพวกมันในประชากรตามธรรมชาติ การปรากฏตัวของสิ่งมีชีวิต พาหะของการกลายพันธุ์สร้างความแตกต่าง ระหว่างกลุ่มบุคคลที่ใกล้ชิดตามธรรมชาติ ประชากร,สปีชีส์ ปัจจัยพื้นฐานของวิวัฒนาการ คือการคัดเลือกโดยธรรมชาติ กระบวนการกลายพันธุ์ คลื่นประชากรการแยกตัว ซึ่งวิวัฒนาการเริ่มต้นในประชากร ปัจจัยพื้นฐานที่สำคัญที่สุดของวิวัฒนาการ คือการคัดเลือกโดยธรรมชาติ ซึ่งมีหน้าที่หลักในการกำจัดสิ่งมีชีวิตที่มีการผสมผสานยีน

จากประชากรที่ไม่ประสบความสำเร็จ และเพื่อรักษาจีโนไทป์ที่ไม่ละเมิดกระบวนการของการสร้างรูปร่างที่ปรับเปลี่ยนได้ การกระทำของการคัดเลือกโดยธรรมชาติปรากฏอยู่ในประชากร แต่วัตถุประสงค์ของการประยุกต์ใช้การคัดเลือก โดยธรรมชาติคือบุคคลที่กลายพันธุ์เป็นรายบุคคล ซึ่งเป็นวัสดุเบื้องต้นสำหรับการคัดเลือกโดยธรรมชาติ ความจำเพาะของการกระทำของการคัดเลือก โดยธรรมชาติถูกกำหนดโดยความจริงที่ว่าสิ่งมีชีวิตที่ได้รับการสนับสนุนจากการคัดเลือก

ซึ่งมีลักษณะเฉพาะด้วยประสิทธิภาพการสืบพันธุ์ที่เพิ่มขึ้น และด้วยเหตุนี้จึงมีการปรับตัวมากขึ้น ดังนั้น ความสมบูรณ์ของสิ่งมีชีวิตจึงเป็นภาพสะท้อนของประสิทธิภาพ การสืบพันธุ์ของพวกมัน อัตราที่ความถี่ของสิ่งมีชีวิต เจ้าของจีโนไทป์บางประเภทลดลงเรียกว่าสัมประสิทธิ์การคัดเลือก การคัดเลือกทำหน้าที่ทั้งต่อต้านและสนับสนุนอัลลีลใดๆ สิ่งมีชีวิตพาหะของอัลลีลนี้ ดังนั้น ผลของการคัดเลือกโดยธรรมชาติ คือการกำจัดอัลลีลหนึ่งหรืออัลลีลอื่น

การปรากฏตัวของความหลากหลาย ซึ่งประกอบด้วยความจริงที่ว่าสิ่งมีชีวิตจะมีอยู่ในประชากร พาหะของอัลลีลสองอัลลีลขึ้นไปของยีนเดียวกันการคัดเลือกสามารถทำได้หลายกรณี โดยเฉพาะการคัดเลือกโดยธรรมชาติมีสามรูปแบบหลัก การขับรถหรือการต่ออายุ การทำให้เสถียรและก่อกวน แนวคิดของการเลือกการขับขี่ถูกกำหนดโดย Ch ดาร์วิน การเลือกนี้ช่วยให้แน่ใจว่าการเปลี่ยนแปลง ของสิ่งเก่าการพัฒนาและการสะสมของการปรับตัวใหม่

การปรับตัวของสิ่งมีชีวิตอื่นๆ ซึ่งนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงในบรรทัดฐานปฏิกิริยา โดยพื้นฐานแล้วประกอบด้วยการปรับตัว และปฏิสัมพันธ์ของประชากรกับสิ่งแวดล้อม ในเรื่องนี้บทบาทสร้างสรรค์ของมันถูกสำแดงออกมา และหลังจากการกระทำของมัน ลักษณะของวิวัฒนาการที่สร้างสรรค์ หนึ่งในตัวอย่างที่รู้จักกันดีของการย้ายการเลือกที่ทำหน้าที่โปรกับโฮโมไซโกตส์ถอย มีความเกี่ยวข้องกับเมลานินอุตสาหกรรมของมอดเบิร์ช จนถึงกลางศตวรรษที่ผ่านมา

ผีเสื้อของสายพันธุ์นี้ในเกาะอังกฤษมีสีเทาอ่อน และเป็นโฮโมไซกัสสำหรับอัลลีลด้อยที่ควบคุมสีลำตัว อย่างไรก็ตาม หลังจากที่ลำต้นของต้นไม้ในเขตอุตสาหกรรม ของอังกฤษเริ่มเปลี่ยนเป็นสีดำจากเขม่า ที่ปล่อยออกมาจากท่อของโรงงาน ผีเสื้อหลากหลายชนิดก็เริ่มปรากฏขึ้น ทาสีด้วยสีเข้มนั่นคือ โฮโมไซกัสที่โดดเด่นและต่างกัน

ผีเสื้อสีเข้มมาแทนที่ผีเสื้อที่มีความหลากหลายแสงเกือบทั้งหมด เพราะผีเสื้อหลังนี้กลับกลายเป็นว่าเข้าถึงได้ง่ายกว่า สำหรับนกที่กินพวกมัน ดังนั้น การเลือกหยิบผีเสื้อที่มีลำตัวสีเข้ม อีกตัวอย่างหนึ่งของการเลือกต่อต้านโฮโมไซโกตแบบถดถอย คือการเลือกฟีนิลคีโตนูเรียของมนุษย์ในช่วงเวลาที่การเกิดโรคของโรคนี้ยังไม่ชัดเจน และยังไม่ได้ใช้วิธีบำบัดด้วยอาหาร

อ่านต่อได้ที่ >>  กีฬา ข้อห้ามในการเล่นกีฬาระหว่างตั้งครรภ์