โรงเรียนไทยรัฐวิทยา๑๐๔ (บ้านทุ่งกระถิน)

อาการโรคหัวใจ การรักษาความผิดปกติของจังหวะการเต้นของหัวใจ ข้อบ่งชี้ในการรักษาความผิดปกติของจังหวะ ความผิดปกติของระบบไหลเวียนโลหิตอย่างรุนแรง การแพ้ภาวะหัวใจเต้นผิดจังหวะ ภาวะหัวใจเต้นผิดจังหวะ ที่ไม่แสดงอาการแต่อาจเป็นอันตรายถึงชีวิต เช่น ในกลุ่มอาการ QT ที่ยาวนาน ภาวะหัวใจเต้นผิดจังหวะที่ปลอดภัย ไม่แสดงอาการและมีอาการ ไม่จำเป็นต้องได้รับการรักษาด้วยยาต้านการเต้นของหัวใจเป็นพิเศษ ในกรณีเหล่านี้ มาตรการหลักในการรักษา

ซึ่งก็คือจิตบำบัดที่มีเหตุผล วิธีการรักษาความผิดปกติของจังหวะ การรักษาโรคและการแก้ไขปัจจัย ที่เป็นไปได้ของภาวะหัวใจเต้นผิดจังหวะ ยาต้านการเต้นของหัวใจ การบำบัดด้วยแรงกระตุ้นด้วยไฟฟ้าและการกระตุ้นหัวใจ วิธีผ่าตัดรักษาภาวะหัวใจเต้นผิดจังหวะ ยาต้านการเต้นของหัวใจ วิธีการรักษาภาวะหัวใจเต้นผิดจังหวะหลักคือ การใช้ยาต้านการเต้นของหัวใจ แม้ว่ายาต้านการเต้นของหัวใจ จะไม่สามารถรักษาภาวะหัวใจเต้นผิดจังหวะได้

แต่ก็สามารถลดการทำงานของหัวใจเต้นผิดจังหวะ หรือป้องกันการเกิดซ้ำของภาวะหัวใจเต้นผิดจังหวะได้ หลังจากหยุดยาต้านการเต้นของหัวใจแล้ว การรบกวนจังหวะตามกฎแล้วให้ดำเนินการ ต่อยาต้านการเต้นของหัวใจส่วนใหญ่มีผลข้างเคียงที่ไม่พึงประสงค์ค่อนข้างน้อย ดังนั้น ผู้ป่วยจึงเลือกสิ่งที่ดีกว่าใช้ชีวิตโดยปราศจากภาวะหัวใจเต้นผิดจังหวะ ขณะรับประทานยาต้านการเต้นของหัวใจ หากยาได้ผลดีหรือหยุดยาและทนต่อการรบกวนจังหวะ

การใช้ยาต้านการเต้นของหัวใจ เป็นวิธีหลักในการรักษาภาวะหัวใจเต้นผิดจังหวะ มีการกำหนดการรักษาหากภาวะ อาการโรคหัวใจ เต้นผิดจังหวะ ทำให้เกิดการรบกวนการไหลเวียนโลหิต ยอมรับได้ในระดับต่ำ หรือไม่เอื้อต่อการพยากรณ์โรค เช่น อันตรายถึงชีวิต การจำแนกประเภทของยาต้านการเต้นของหัวใจ ที่พบมากที่สุดคือการจำแนกประเภท วอห์น วิลเลียมส์ซึ่งยาต้านการเต้นของหัวใจทั้งหมดแบ่งออกเป็น 4 ประเภท ประเภทที่ 1 ตัวบล็อกช่องโซเดียม

ประเภทที่ 2 ตัวบล็อกตัวรับ เบต้าอะดรีเนอร์จิก ประเภทที่ 3 ยาที่เพิ่มระยะเวลาของการกระทำ ที่อาจเกิดขึ้นและการหักเหของกล้ามเนื้อหัวใจ ประเภทที่ 4 ตัวบล็อกช่องแคลเซียม การจำแนกประเภทนี้ขึ้นอยู่กับความแตกต่าง ในกลไกการออกฤทธิ์และการเปลี่ยนแปลงคุณสมบัติทางไฟฟ้า ของเซลล์กล้ามเนื้อหัวใจที่แยกได้ ภายใต้อิทธิพลของยาต้านการเต้นของหัวใจในการทดลอง ยาเสพติดส่วนใหญ่อยู่ในประเภทที่ 1 ยาประเภท 1

ซึ่งแบ่งย่อยออกเป็น 3 ประเภทย่อย 1A,1B และ 1C ยาเสพติดประเภท 1 ทั้งหมดเนื่องจากการปิดกั้นช่องโซเดียม ทำให้อัตราการเกิดดีโพลาไรเซชันช้าลง และด้วยเหตุนี้อัตราการนำแรงกระตุ้น ในกล้ามเนื้อหัวใจทำงานของหัวใจห้องบนและล่าง แต่ในเวลาเดียวกันการชะลอตัว ของอัตราการสลับขั้วที่เด่นชัดที่สุดนั้นเกิดจากยาประเภท 1C ยาเสพติดประเภท 1A นอกเหนือจากการชะลอการนำไฟฟ้าแล้ว ยังเพิ่มระยะเวลาของระยะเวลา การทนไฟที่มีประสิทธิภาพอีกด้วย

ฤทธิ์ต้านการเต้นของหัวใจ ของเบต้าบล็อกเกอร์เกิดจากฤทธิ์ต้านอะดรีเนอร์จิค ยาต้านหัวใจเต้นผิดจังหวะประเภทที่ 3 กำจัดภาวะหัวใจเต้นผิดจังหวะ โดยเพิ่มระยะเวลาของภาวะทนไฟในทุกส่วนของหัวใจ การจำแนกประเภทของวอห์น วิลเลียมส์แม้ในการปรับเปลี่ยนให้ทันสมัย ไม่อนุญาตให้มีการเลือกยาต้านการเต้นของหัวใจ ที่ตรงเป้าหมายสำหรับการรักษาภาวะหัวใจเต้นผิดจังหวะในสถานพยาบาล การกระทำของยาเสพติดในร่างกายทั้งหมด

มักจะแตกต่างจากที่ตั้งใจไว้ การเปลี่ยนแปลงคุณสมบัติทางไฟฟ้า ของกล้ามเนื้อหัวใจภายใต้สภาวะทางพยาธิสภาพต่างๆ สามารถเปลี่ยนลักษณะการทำงาน ของยาต้านการเต้นของหัวใจได้อย่างมีนัยสำคัญ ในที่สุดยาต้านการเต้นของหัวใจจำนวนมากก็จัดแสดง คุณสมบัติของหลายคลาสหรือทั้งหมด ในคราวเดียว เช่น อะมิโอดาโรนหรือคอร์ดาโรน มีความพยายามที่จะปรับปรุงการจำแนกประเภทของ AARP ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ความพยายามที่โด่งดังที่สุดคือสิ่งที่เรียกว่ากลเม็ดซิซิลี

ผู้เชี่ยวชาญชั้นนำเกี่ยวกับ ภาวะหัวใจเต้นผิดจังหวะรวมตัวกันในซิซิลี และพยายามเชื่อมโยงข้อมูลของการศึกษาเชิงทฤษฎี การทดลองและทางคลินิก ความรู้ทั้งหมดเกี่ยวกับกลไก ของภาวะหัวใจเต้นผิดจังหวะ และฤทธิ์ของยาต้านการเต้นของหัวใจ พวกเขาเรียกรายงานของพวกเขาว่ากลเม็ดซิซิลี ในปี 1990 โดยเปรียบเทียบกับกลเม็ดอื่น การใช้สิ่งนี้ทำให้มันเป็นปัญหา ซึ่งการรักษาความผิดปกติของจังหวะ รายงานนี้เป็นภาพรวมที่ยอดเยี่ยม

รวมถึงการจัดระบบความคิดสมัยใหม่ เกี่ยวกับสรีรวิทยาไฟฟ้าของหัวใจ กลไกการเกิดภาวะหัวใจเต้นผิดจังหวะ และการออกฤทธิ์ของยาต้านการเต้นของหัวใจ กลเม็ดซิซิลีสรุปและจัดระบบข้อมูลที่ทราบในปัจจุบันทั้งหมด เกี่ยวกับการกระทำของ AAP รวมถึงในระดับเซลล์และเซลล์ย่อย AARP แต่ละแห่งมีสถานที่ของตัวเอง โดยคำนึงถึงคุณสมบัติทั้งหมดของการกระทำ อย่างไรก็ตาม กลเม็ดซิซิลีไม่มีประโยชน์เมื่อพยายามใช้งานจริง นี่เป็นสถานการณ์โดยพื้นฐานแล้ว

การวัดอย่างคร่าวๆในขั้นต้น พวกเขาเริ่มนับถึงทศนิยมตำแหน่งที่ 5 แนวทางใหม่นี้มีจุดมุ่งหมาย เพื่อเพิ่มประสิทธิผลของการวิจัยเพิ่มเติม เกี่ยวกับปัญหาของภาวะหัวใจเต้นผิดจังหวะ และอาจนำไปสู่การทำความเข้าใจแง่มุมต่างๆ ของปัญหาของยารักษาภาวะหัวใจเต้นผิดจังหวะ ยาต้านการเต้นของหัวใจช่วยลดการรบกวนจังหวะ เนื่องจากการเปลี่ยนแปลงคุณสมบัติทางไฟฟ้าของกล้ามเนื้อหัวใจ ชะลออัตราการนำไฟฟ้า และยืดระยะเวลาการทนไฟในโครงสร้างต่างๆของหัวใจ

นอกเหนือจากยาต้านการเต้น ของหัวใจตามรายการแล้ว ยาที่ไม่รวมอยู่ในการจัดประเภท มักใช้ในการรักษาภาวะหัวใจเต้นผิดจังหวะ การเตรียมดิจอกซิน โพแทสเซียมและแมกนีเซียม การให้ ATP หรืออะดีโนซีนทางหลอดเลือดดำ คาร์บามาเซพีนเมื่อใช้ในภาวะหัวใจเต้นผิดจังหวะ อะโทรพีน สารกระตุ้นประสาทซิมพาเทติกและอะมิโนฟิลลีน

บทความที่น่าสนใจ : การลดน้ำหนัก ชุดของแบบฝึกหัด callanetics สำหรับการลดน้ำหนัก