เจ้าหญิงกับแดนเวทมนตร์

เจ้าหญิงกับแดนเวทมนตร์ ในอดีตกาลมนูษย์ต่างต่อสู้กับเหล่าเทพมาเป็นเวลาช้านาน จนกระทั่งมีกษัตริย์พระองค์หนึ่งท่านได้เข้ามายุติการต่อสู้อันยาวนานให้จบลง กษัตริย์องค์นั้นมีนามว่า “อาเธอร์” กษัตริย์อาเธอร์นั้นมีความฉลาดหลักแหลมและมีความสามารถในการต่อสู้ที่เยี่ยมยอด ในการยุติสงครามระหว่างมนุษย์และเหล่าเทพนั้นเกิดขึ้นได้ด้วยความฉลาดหลักแหลมของพระองค์ พระองค์ยินยอมที่จะให้เหล่าเทพทั้งหลายสามารถเข้ามาใช้ชีวิตอยู่ในพื้นป่าของโลกมนุษย์ได้โดยพระองค์จะยกพื้นที่ป่าให้แก่เหล่าเทพครึ่งหนึ่งและอีกครึ่งหนึ่งจะเป็นของมนุษย์โดยพระองค์ให้คำมั่นสัญญาว่าจะไม่ให้มนุษย์ผู้ใดเข้ามาทำร้ายหรือก่อความเดือนร้อนให้แก่เหล่าเทพเป็นอันขาด เหล่าเทพตกลงตามข้อเสนอขององค์ราชาพื้นป่ากว่าครึ่งนึงของฉีกโลกถูกปกคลุมไปด้วยหมอกหนาและพื้นไม้ขนาดใหญ่

ส่วนอีกครึ่งซีกโลกที่เป็นดินแดนมนุษย์กษัตริย์อาเธอร์ได้ก่อตั้งดินแดนซึ่งมีชื่อว่า “อาธานอร์” ประชาชนทุกคนอยู่กันอย่างมีความสุขเวลาต่อมาไม่นานกษัตริย์ได้สมรสกับหญิงผู้หนึ่งเธอมีนามว่า “เซร่า” เธอถูกแต่งตั้งให้เป็นราชินีเวลาผ่านไปเพียงไม่กี่เดือนราชินีเซร่าได้ตั้งครรภ์และเวลาต่อมาเธอได้ให้กำเนิดฝาแฝดชายหญิงให้แก่กษัตริย์อาเธอร์ พระองค์ทรงตั้งชื่อให้แก่ลูกชายว่า “อาเซียน” และลูกสาวนามว่า “ออโรร่า” พระราชโอราสและพระราชธิดาของพระองค์ เติมโตมาอย่างแข็งแรงและมีความสุข 

จนกระทั่งเมื่อทั้งคู่มีอายุครบเจ็ดปีเกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้น พระธิดาออโรร่าถูกแม่มดร้ายที่เกลียดชังมนุษย์จับตัวไป แม่มดร้ายนั้นนำตัวพระธิดาไปยังป่าเวทมนตร์ที่เป็นดินแดนของเหล่าเทพ พระราชินีเซร่าทรงเสียงใจอย่างมากถึงขั้นล้มป่วยเพราะความเสียใจ ทางด้านกษัตริย์อาเธอร์เมื่อได้รู้ข่าวว่าลูกสาวของตนได้ถูกแม่มดลักพาตัวไป พระองค์ทรงโกรธในการกระทำนั้นมากพระองค์จึงนำทัพทหารกว่าหนึ่งแสนนายมุ่งหน้าไปยังป่าเวทมนตร์แต่ด้วยความไกลนั้นพระองค์ต้องใช้เวลาเดินทางนานถึงห้าปี ทางด้านเจ้าหญิงออโรร่าเธอลืมตาตื่นขึ้นมาในบ้านเล็กๆใจกลางป่า เธอมีความมึนงงเล็กน้อยเพราะทีนี้ไม่คุ้นตาของเธอเลยรอบๆเต็มไปด้วยต้นไม้สีเขียว มีสัตว์หน้าตาแปลกๆอยู่เต็มไปหมดทั้งยังพบเจอเหล่าเทพนางฟ้าและภูติบินกันเต็มไปทั่วท้องป่า เจ้าหญิงออโรร่าตื่นตาตื่นใจมากพระองค์รีบออกมาข้างนอกเพื่อรับชมความสวยงามของพื้นป่าที่ไม่เคยเห็นมาก่อน แต่ทว่าการปรากฏตัวของพระองค์นั้นทำให้เหล่าเทพและภูติต่างพากันตกใจ นางฟ้าตัวน้อยเอ่ยปากขึ้นเสียงดัง “นั้นมนุษย์”

เมื่อสิ้นเสียงของนางฟ้าเหล่าเทพและสัตว์ทั้งหลายต่างหันมามองเจ้าหญิงออโรร่ากัน “เด็กมนุษย์เจ้ามาที่นี้ได้ยังไงกัน” เสียงที่อ่อนหวานดุจดั่งเสียงเพลงที่บรรเลงจากนกดนตรีเอ่ยขึ้นถาม “ทางนั้น” เจ้าหญิงออโรร่าชี้ไปยังไม้กวาดของแม่มดที่ตั้งไว้อยู่หน้าบ้าน “โอ้ นี้เจ้าถูกรักพาตัวมาหรือแม่สาวน้อย” เมื่อเรือนร่างของเจ้าของเสียงปรากฏเหล่าเทพและสัตว์น้อยใหญ่ต่างโค้งคำนับให้แก่เธอ เธอคือราชินีผู้ปกครองพื้นป่าแห่งนี้และเธอมีนามว่าราชินีขาว ด้วยความที่เจ้าหญิงออโรร่าเป็นคนฉลาดเธอรู้ได้ทันทีว่าผู้หญิงคนนี้จะต้องยิ่งใหญ่ที่สุดเป็นแน่ “ข้ามีนามว่าออโร่ร่าเพคะ” เจ้าหญิงตอบด้วยท่าทีน้อมนอบขณะเดียวกันราชินีขาวก็พยักหน้าเป็นเชิงตอบรับ “มาสิข้าจะพาเจ้าไปท่องเที่ยวในดินแดนเวทมนตร์” ราชินีขาวเสกเนรมิตรองเท้าแก้วสีสวยขนาดพอดีเท้าของเจ้าหญิงและส่งมอบให้แก่พระองค์ เมื่อพระองค์สวมใส่นั้นทำให้พระองค์สามารถล่องลอยได้ดั่งเหล่านางฟ้า

เวลาเดินทางผ่านไปถึงสิบปี เจ้าหญิงออโรร่าได้เดินทางท่องเที่ยวไปยังดินแดนเวทมนตร์กับราชินีขาวจนทั่วทุกมุมของดินแดนแล้ว พระองค์หลงรักในความใจดีและเป็นมิตรของราชินีขาวเป็นอย่างมาก และในขณะเดียวกันราชินีขาวก็รักพระองค์ดั่งเช่นลูกสาวของตน

ตอนนี้เจ้าหญิงออโร่ร่าเธอโตขึ้นเป็นสาวแล้วความฉลาดของเธอทำให้ดินแดนเวทมนตร์นั้นเต็มไปด้วยเครื่องประดิษฐ์มากมาย เหล่าเทพต่างหลงรักในความจริงใจของเจ้าหญิง แต่ทว่าความสงบสุขต้องจบลงเมื่อชนเผ่าเช็นทอร์ผู้อารักขาประตูแห่งดินแดนเวทมนตร์ได้มารายงานข่าวร้ายแก่ราชินี “กษัตริย์อาเธอร์กำลังจะพังกำแพงของเราเพคะ” ชื่อที่คุ้นหูทำให้เจ้าหญิงออโร่ร่าตกใจเพราะชื่อนั้นคือชื่อของพระบิดาของตนที่ตนนั้นได้ลืมเขาไปสนิท “ท่านพ่อ” เจ้าหญิงเอ่ยขึ้นมาเบาๆ นั้นทำให้ราชินีขาวเข้าใจในเหตุการณ์ทั้งหมดและตัดสินใจที่จะนำตัวเจ้าหญิงไปส่งคืนแก่พระบิดาพร้อมอธิบายเรื่องทุกอย่าง

กษัตริย์อาเธอร์เข้าใจและได้ขออภัยที่ทำให้ดินแดนเวทมนตร์ต้องวุ่นวาย ราชินีขาวอาสาที่จะไปส่งกษัตริย์อาเธอร์และเจ้าหญิงรวมทั้งเหล่าทหารที่เมือง “อาธานอร์” กษัตริย์อาเธอร์และเจ้าหญิงกลับมาอย่างปลอดภัย ราชินีเซร่าและพระราชโอรสอาเซียนดีใจอย่างมากที่พวกเขาทั้งสองกลับมาอย่างปลอดภัย แม้เจ้าหญิงออโรร่าและราชินีขาวจะเสียใจที่ต้องจากลาแต่ทั้งคู่จะต้องทำเพื่อความสงบสุขของเหล่าประชากรของตนเอง

เวลาผ่านไปกว่าหนึ่งปีเจ้าหญิงออโรร่าใช้ชีวิตอย่างสนุดสนานและมีความสุขในพระราชวัง ในทุกค่ำคืนเจ้าหญิงจะเขียนจดหมายลงบนสมุดเวทย์เพื่อส่งข้อความไปหาราชินีขาวในป่าเวทมนต์ แต่ในค่ำคืนนึงความโชคร้ายได้มาเยือนองค์หญิงออโรร่าอีกครั้งแม่มดร้ายได้ปรุงยาเพื่อรอบฆ่าพระองค์ผสมมาในนมสดที่องค์หญิงจะดื่มทุกค่ำคืน เมื่อเจ้าหญิงได้ดื่มนมแก้วนั้นพระองค์ได้ล้มลงไปกับพื้นและสิ้นลมหายใจทันที เมื่อสาวใช้ประจำตัวพระองค์มาเห็นหล่อนตะโกนโวยวายไปทั่วทั้งวัง กษัตริย์ ราชินี และพระราชโอรสต่างรีบวิ่งมาดูเรือนร่างของเจ้าหญิงที่นอนไร้ลมหายใจอยู่กับพื้น

กษัตริย์รู้ทันทีว่าเป็นฝีมือของแม่มดพระองค์นำทหารออกทัพไปทันทีเพื่อหวังจะฆ่าแม่มดให้เจ้าหญิงคืนชีพ ราชินีเศร้าเสียใจจนล้มป่วยไปอีกครั้งร่างของเจ้าหญิงถูกเก็บรักษาไว้ในโ,งแก้วอย่างนี้ พระราชโอรสคิดหาวิธีต่างๆเพื่อช่วยน้องสาวของตน จนกระทั่งเขาหันไปเห็นสมุดที่มีข้อความเขียนว่า “ออโร่ร่าที่รัก เจ้าไม่เขียนจดหมายมาหาข้าเลย เจ้าสบายดีหรือไม่” ทันทีที่พระโอรสเห็น เขารีบเขียนตอบไปในทันที “เรียนราชินีขายว ออโร่ร่าถูกแม่มดร้ายสาปตอนนี้เธอนอนไร้ซึ่งล้มหายใจ” เมื่อราชินีขาวเห็นข้อความเธอรีบมายังวังเพื่อช่วยออโรร่า

แต่ทว่ากว่าเธอจะมาถึงคำสาปได้กลืนกลิ่นเรือนร่างของเจ้าหญิงไปจนหมดแล้วเหลือเพียงรองเท้าแก้วที่ราชินีขาวเป็นคนมอบให้แก่เธอ ด้วยความรักที่มีแก่ออโรร่าราชินีขาวร่ายเวทมนตร์ต้องห้ามขึ้นท่ามกลางเหล่าคนใช้และนางฟ้า “ข้าแต่องค์เทพทั้งหลายของมอบชีวิตนิรัดร์ของข้าให้แก่องค์หญิงออโร่ร่าผู้วึ่งเป็นที่รักของข้าและเหล่าเทพธิดาด้วยเถิด” เวทมนตร์ของราชินีเป็นผลเจ้าหญิงออโรร่าฟื้นคืนชีพอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เธอมีเวทมนตร์ และราชินีขาวเธอค่อยๆแก่ลงเรื่อยๆ “ต่อจากนี้ราชินีแห่งดินแดนเวทมนตร์ คือราชินีออโรร่า” มงกุฎสีขาวลอยขึ้นมาประทับบนหัวเจ้าหญิงออโร่ร่า ราชินีเซร่าและพระโอรสรู้ดีว่าครั้งนี้พวกเขาจะไม่ได้เจอออโรร่าอีก เจ้าหญิงออโร่ร่ายิ้มด้วยความสุขก่อนที่พระองค์จะหายตัวไป เวลาผ่านไปสิบปีพระโอรสอาเซียนขึ้นเป็นกษัตริย์และเรื่องที่น่าแปลกใจคือ พื้นป่าที่ปกคลุมแดนมนุษย์และแดนเวทย์มนได้เปิดแล้ว