แอนติบอดี การตรวจเลือดเพื่อหาแอนติบอดีเอชไอวี
แอนติบอดี หากคุณต้องเผชิญกับสิ่งใดสิ่งหนึ่ง คุณควรได้รับการตรวจเอชไอวี และไม่จำเป็นต้องเลื่อนออกไป เพราะนี่คือชีวิตของคุณ ทุกวันนี้เป็นการยากที่จะพบคนที่ไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับเอชไอวีและเอดส์ อย่างไรก็ตาม คนส่วนใหญ่มั่นใจว่าปัญหานี้ จะไม่ส่งผลกระทบต่อพวกเขา แต่เพื่อให้มั่นใจว่าถูกต้องเป็นธรรม เพื่อให้สามารถป้องกันตัวเอง และคนที่คุณรักได้อย่างน่าเชื่อถือ คุณจำเป็นต้องรู้ว่า ทุกวันนี้การติดเชื้อเอชไอวีเป็นอย่างไร
เอชไอวีฆ่าเซลล์ภูมิคุ้มกันที่สำคัญ ไม่กี่สัปดาห์หลังการติดเชื้ออาการของโรคจะเกิดขึ้น อุณหภูมิเพิ่มขึ้นต่อมน้ำเหลืองเพิ่มขึ้น และมีอาการเจ็บคอปรากฏขึ้น อาการป่วยไข้ที่เข้าใจยากผ่านไปอย่างรวดเร็ว และบางครั้งอาการไม่รุนแรงของโรคก็ไม่มีใครสังเกตเห็นอย่างสมบูรณ์ เป็นเวลาหลายปีที่ไวรัสนำไปสู่ชีวิตที่เงียบ ไม่ใช่คนน่ารำคาญ แต่ตลอดเวลานี้เขาค่อยๆ ทำลายระบบภูมิคุ้มกันอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย และค่อยๆทวีคูณด้วยค่าใช้จ่ายของเซลล์หลัก
ลิมโฟไซต์ ภายนอกการติดเชื้อเอชไอวี สามารถแสดงออกได้โดยการเพิ่มขึ้นของต่อมน้ำเหลืองเท่านั้น โรคเอดส์ คือระยะสุดท้ายและระยะสุดท้ายของการติดเชื้อเอชไอวี ผลกระทบร้ายแรงที่เอชไอวีมีต่อระบบภูมิคุ้มกันของมนุษย์ เป็นเวลาหลายปีนำไปสู่การพัฒนาของภูมิคุ้มกันบกพร่อง ซึ่งหมายความว่าการติดเชื้อ ไวรัส และโรคต่างๆ จะไม่เป็นไปตาม การปฏิเสธ อีกต่อไป และร่างกายไม่สามารถต่อสู้กับพวกมันได้อีกต่อไป
คนที่เป็นโรคเอดส์จะมีอาการเจ็บป่วยร้ายแรงหลายอย่างจนเสียชีวิตในที่สุด โรคเอดส์พัฒนาเร็วขึ้นในผู้ที่สุขภาพอ่อนแอในขั้นต้น การสูบบุหรี่ การดื่มแอลกอฮอล์ การใช้ยาเสพติด การรับประทานอาหารที่ไม่ดี และความเครียดจะส่งผลในทางลบ เอชไอวีสามารถอยู่ในร่างกายได้นาน 7 ถึง 15 ปีก่อนที่ปัญหาสุขภาพจะเกิดขึ้น ในช่วงเวลานี้ ผู้ติดเชื้อเอชไอวีรู้สึกดี และอาจไม่สงสัยว่าตนเองติดเชื้อ วิธีเดียวที่จะระบุสิ่งนี้คือ การตรวจเลือดเพื่อหาแอนติบอดีเอชไอวี
การทดสอบจะกำหนดว่า มีแอนติบอดีจำเพาะต่อเอชไอวีในเลือดของบุคคล ผลบวกหมายความว่า บุคคลนั้นมีแอนติบอดีต่อเอชไอวี นี่แสดงให้เห็นว่าบุคคลนั้นติดเชื้อเอชไอวี ผลลบหมายความว่า ไม่มีการตรวจพบแอนติบอดีต่อเอชไอวี ต่อไปนี้คือสถานการณ์ที่การทดสอบอาจเป็นลบได้ หากบุคคลนั้นไม่ได้ติดเชื้อเอชไอวี หากบุคคลติดเชื้อเอชไอวี แต่ร่างกายยังไม่ได้พัฒนาแอนติบอดีต่อไวรัส
ในการตอบสนองต่อการแทรกซึมของเอชไอวีในเลือด แอนติบอดีต่อไวรัสนี้ จึงเริ่มผลิตขึ้น สำหรับสิ่งนี้ร่างกายต้องการตั้งแต่ 2 สัปดาห์ถึง 3 เดือน หายากมากในช่วงเวลานี้ที่จะนานกว่า 6 เดือน ในช่วงหน้าต่าง เมื่อไวรัสมีอยู่แล้ว แต่ยังไม่มีแอนติบอดี การทดสอบหา แอนติบอดี ต่อเอชไอวีจะเป็นลบ จำเป็นต้องมีการตรวจเลือดครั้งที่สองหลังจาก 3 ถึง 6 เดือน
ในช่วงเวลาดังกล่าว ผู้ติดเชื้อสามารถแพร่เชื้อเอชไอวีไปยังผู้อื่นได้แล้ว เพื่อเริ่มใช้ยาพิเศษให้ทันเวลาเพื่อหยุดการพัฒนาของโรค และป้องกันการพัฒนาของโรคเอดส์ เพื่อความใส่ใจในสุขภาพของคุณมากยิ่งขึ้น เนื่องจากโรคใดๆ ที่เกี่ยวข้องกับการติดเชื้อเอชไอวีจะรุนแรงกว่า และต้องได้รับการดูแลเป็นพิเศษ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง สำหรับโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ โรคตับอักเสบ และวัณโรค เพื่อไม่ให้แพร่เชื้อไปยังคนที่คุณรักและคนที่คุณรัก
การตรวจ HIV แบบไม่ระบุชื่อสามารถทำได้ที่ศูนย์เอดส์ตามที่อยู่ จากการศึกษาพบว่า เวลาเฉลี่ยตั้งแต่ช่วงที่ติดเชื้อ จนถึงอาการของโรคเอดส์คือ 10 ปี โดยไม่ต้องให้ยาต้านไวรัสเป็นพิเศษ ยังไม่สามารถที่จะกำจัดไวรัสภูมิคุ้มกันบกพร่อง แต่สามารถทำได้เพื่อให้ชีวิตของผู้ติดเชื้อจะเต็มในบางครั้ง แล้วมียาที่ยับยั้งการแพร่ขยายของไวรัส ป้องกันไม่ให้โรคลุกลาม และป้องกันการเปลี่ยนผ่านของการติดเชื้อเอชไอวีไปสู่ระยะของโรคเอดส์
ผู้ป่วยจำนวนมากที่เริ่มการรักษาเมื่อ 15 ปีที่แล้ว เมื่อยาเหล่านี้ถูกค้นพบ ยังคงรู้สึกค่อนข้างมีประสิทธิภาพ และมีชีวิตที่สมบูรณ์มาจนถึงทุกวันนี้ ในผู้ติดเชื้อเอชไอวี ความเข้มข้นของไวรัสจะสูงที่สุดในเลือด น้ำอสุจิ สารคัดหลั่งในช่องคลอด และน้ำนมแม่ ดังนั้น การติดเชื้อเอชไอวีสามารถหดตัวได้ระหว่างมีเพศสัมพันธ์ โดยไม่ใช้ถุงยางอนามัย เมื่อใช้เข็ม สารละลาย เข็มฉีดยาที่ผู้ติดเชื้อเอชไอวีใช้ ด้วยการถ่ายเลือดที่ปนเปื้อน ระหว่างการคลอดบุตร
เมื่อให้นมลูก ถ้าแม่เป็นพาหะของไวรัส ทั้งน้ำตา น้ำลาย เหงื่อ ปัสสาวะ อาเจียน น้ำมูก เชื้อ HIV มีความเข้มข้นต่ำมาก ไม่เพียงพอต่อการติดเชื้อ แม้จะมีผลกระทบร้ายแรงจากการติดเชื้อ เอชไอวีเองก็เป็นสิ่งมีชีวิตที่อ่อนแอมาก ซึ่งมันสามารถอาศัยอยู่ในของเหลวในร่างกาย และเพิ่มเฉพาะภายในเซลล์เท่านั้น เอชไอวีไม่เสถียรในสภาพแวดล้อมภายนอก เกือบจะตายอย่างสมบูรณ์ที่อุณหภูมิ 56 องศาเซลเซียสภายใน 30 นาที
ไวรัสจะตายเมื่อต้ม เช่นเดียวกับภายใต้อิทธิพลของสารฆ่าเชื้อในระดับความเข้มข้น ที่มักใช้ในห้องปฏิบัติการ ในเวลาเดียวกัน ไวรัสสามารถทนต่อรังสีอัลตราไวโอเลต และรังสีไอออไนซ์ได้ ในสภาวะแห้ง ไวรัสสามารถคงอยู่ได้หลายชั่วโมงหรือหลายวัน ดังนั้น จึงไม่มีอันตรายจากการติดเชื้อผ่านการติดต่อในครัวเรือนอย่างแน่นอน การกอดและสัมผัสอย่างเป็นมิตร การใช้เครื่องใช้ทั่วไป สระว่ายน้ำส่วนกลาง ห้องน้ำ ผ้าปูเตียง ผ่านแมลงกัดต่อย จาม และไอ
แม้จะมีการระบาดของเอชไอวีที่เพิ่มขึ้น แต่ก็สามารถหลีกเลี่ยงการติดเชื้อได้ กฎการป้องกันนั้นเรียบง่ายแต่เชื่อถือได้ เพื่อป้องกันตัวเองจากโรคอย่างสมบูรณ์ก็เพียงพอแล้ว การใช้ถุงยางอนามัยระหว่างมีเพศสัมพันธ์ การใช้เฉพาะอุปกรณ์ฉีดที่ผ่านการฆ่าเชื้อแล้วเท่านั้น การใช้อุปกรณ์ปลอดเชื้อสำหรับรอยสักและเจาะ การใช้ถุงมือยางที่สัมผัสกับเลือด สารที่มีเลือด สารคัดหลั่ง การใช้เฉพาะของใช้ส่วนตัวหรือของใหม่เท่านั้น อุปกรณ์โกนหนวด แปรงสีฟัน
การใช้วิธีการป้องกันการแพร่เชื้อจากแม่ที่ติดเชื้อ HIV ไปยังลูก บางคนไม่ดำเนินการกับการแพร่เชื้อเอชไอวี เนื่องจากไม่เต็มใจที่จะเปลี่ยนพฤติกรรมที่เป็นนิสัย หรือเพราะอคติในสังคม
อ่านต่อได้ที่ >> พฤติกรรม การจำแนกสาเหตุของพฤติกรรมเบี่ยงเบนที่แตกต่างกัน
