โรคข้อเข่าเสื่อม เกิดขึ้นเพราะอะไร มีผลกระทบอย่างไร

โรคข้อเข่าเสื่อม เป็นรูปแบบที่พบบ่อยที่สุด ของโรคข้ออักเสบ แต่คนส่วนใหญ่คิดว่า มันเป็นเพียงโรคที่เกี่ยวข้องกับผู้สูงอายุ พวกเขาคิดว่านี่เป็นเพียงสิ่งที่ปู่กับย่ามีหรือจะมี แม้ว่าอุบัติการณ์ของโรคข้อเข่าเสื่อม จะเพิ่มขึ้นตามอายุ ทุกคนสามารถพัฒนาโรคนี้ได้ อาการมักปรากฏขึ้นหลังจากอายุ 40 ปี

การสูญเสียกระดูกอ่อนเป็นเรื่องปกติ ในโรคข้อเข่าเสื่อมปฐมภูมิ เป็นที่ได้รับการวินิจฉัยบ่อยที่สุด เนื่องจากการสูญเสียกระดูกอ่อน การเสื่อมของข้อต่อ และมักเกิดขึ้นตามอายุ แต่ไม่เกี่ยวข้องกับสาเหตุอื่นใดโรคข้อเข่าเสื่อมทุติยภูมิ เกี่ยวข้องกับสาเหตุอื่นๆ เช่น ความเสียหายของข้อต่อ โรคอ้วน หรือโรคข้อต่ออื่นๆ

ก่อนที่เราจะพิจารณาอาการทั่วไป ที่เกี่ยวข้องกับโรคข้อเข่าเสื่อม เป็นที่น่าสนใจว่าผู้ป่วยโรคข้อเข่าเสื่อม อาจได้รับความเสียหายร่วมกัน ซึ่งจะเห็นได้ชัดเจนภายใต้การเอกซเรย์ ที่มีอาการเพียงเล็กน้อย ในทางตรงกันข้าม ผู้ป่วยโรคข้อเข่าเสื่อม อาจมีอาการปวดหรือมีอาการอื่นๆ และไม่มีหลักฐานเอกซเรย์ของโรค

แพทย์อธิบายหลักฐานเอกซเรย์ ของโรคข้อเข่าเสื่อมให้ผู้ป่วยฟัง ข้อเข่าอักเสบเอกซเรย์ ความเสียหายของข้อต่อ ที่ลุกลามเป็นสัญญาณของโรคข้ออักเสบ อาการทั่วไป ที่เกี่ยวข้องกับโรคข้อเข่าเสื่อม การเริ่มมีอาการ มักจะมาพร้อมกับการสูญเสียกระดูกอ่อนในข้อต่อ ที่ได้รับผลกระทบอย่างค่อยเป็นค่อยไป ลักษณะทั่วไป ของอาการของโรคข้อเข่าเสื่อม ได้แก่

ปวดข้อ ปวดเป็นอาการหลัก ที่เกี่ยวข้องกับโรคข้อเข่าเสื่อม และเกี่ยวข้องกับความผิดปกติ และความผิดปกติของผู้ป่วยที่เป็นโรค โดยปกติอาการปวดข้อเข่าเสื่อม จะค่อยๆ พัฒนาขึ้นสำหรับโรคข้อเข่าเสื่อม ระดับเล็กน้อยถึงปานกลาง อาการปวด มักจะแย่ลงเมื่อใช้ร่วมกัน กล่าวคือเมื่อทำกิจกรรม และดีขึ้นเมื่อพัก ในขณะที่โรคดำเนินไป ความเจ็บปวดมักจะเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง และไม่อาจบรรเทาได้ด้วยการพักผ่อน หรือการรักษาโรคข้อเข่าเสื่อมอย่างระมัดระวัง

แม้ว่าอาการปวดเมื่อยขณะพัก อาจเป็นสัญญาณของโรคที่รุนแรง แต่ก็อาจเป็นสัญญาณของการอักเสบของข้อเฉพาะที่ ความเจ็บปวดที่เกี่ยวข้องกับโรคข้อเข่าเสื่อม ไม่ได้มาจากความเสียหาย ของกระดูกอ่อนโดยตรง กระดูกอ่อนเป็นระบบประสาท ซึ่งหมายความว่า ไม่มีเนื้อเยื่อประสาท อาการปวดมักเกี่ยวข้องกับโครงสร้างที่อยู่ติดกัน เช่น แคปซูลข้อต่อ ที่ยืดโดยกระดูกบวม

การแตกหักของกระดูกใต้ผิวหนัง ไขข้ออักเสบ หรือการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างอื่นๆ ข้อตึง ความฝืดในตอนเช้า เป็นเรื่องปกติในโรคข้อเข่าเสื่อม แต่ไม่คงลักษณะของโรคข้ออักเสบรูมาตอยด์ โดยทั่วไป อาการตึงในตอนเช้าในผู้ป่วยโรคข้อเข่าเสื่อม จะใช้เวลาประมาณ 30 นาที หรือน้อยกว่า ความฝืดร่วมที่เกี่ยวข้องกับโรคข้อเข่าเสื่อม ยังมีแนวโน้มที่จะเกิดขึ้นอีกตลอดทั้งวัน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ในช่วงที่ไม่มีการใช้งาน

เมื่อความฝืดเกิดขึ้นหลังจากไม่ได้ใช้งาน จะเรียกว่าการเปลี่ยนแปลงของความดันบรรยากาศ ผู้ป่วยโรคข้อเข่าเสื่อม มักบ่นว่าข้อตึง ความอ่อนโยนร่วม การคลำสัมผัส มักทำให้เกิดอาการปวดหรืออ่อนโยน โดยเฉพาะที่ขอบของข้อต่อ โครงสร้างรอบข้อต่อ นั่นคือโครงสร้างรอบข้อต่อ อาจแสดงความอ่อนโยน เนื่องจากเบอร์ซาอักเสบ หรือเอ็นอักเสบในข้อต่อที่อยู่ติดกัน

ระยะการเคลื่อนไหวที่จำกัด เนื่องจากความเจ็บปวด บวม การหดเกร็ง และความผิดปกติ ที่เกี่ยวข้องกับการสูญเสียกระดูกอ่อน เช่น ความผิดปกติของข้อต่อ หรือการยับยั้งทางกลของข้อต่อ การสูญเสียช่วงการเคลื่อนไหวปกติของข้อต่อ ที่ได้รับผลกระทบจากโรคข้อเข่าเสื่อม อาจเกิดขึ้นแบบหลวม

โรคข้อเข่าเสื่อมทำให้เกิดอาการบวม ที่เรียกว่าเลือดออก การไหลออกของข้อต่อ คือการสะสมของของเหลวส่วนเกินในข้อต่อ ที่ได้รับผลกระทบ ข้อบวมเป็นลักษณะของโรคข้อเข่าเสื่อม และอาจเกี่ยวข้องกับกระดูกบวม พบบ่อยในข้อบวมที่มือ โรคข้อเข่าเสื่อมโดยเฉพาะมือของ DIP หินปูนเกาะกระดูก เจริญเติบโตของกระดูก หรือกระดูกสเปอร์ส ที่สามารถรู้สึกใต้ผิวหนังในพื้นที่ใดๆ ร่วมกัน สามารถยังเป็นสาเหตุของกระดูกหรือเสื่อม

การอาเจียนที่เกี่ยวข้องกับโรคข้อเข่าเสื่อม มักไม่เกิดการอักเสบ และไม่เกี่ยวข้องกับรอยแดง การเคลื่อนไหวของข้อต่อที่ใช้งาน และได้รับผลกระทบจากโรคข้อเข่าเสื่อม อาจทำให้เกิดความรู้สึกแตก หรือบดได้ ความรู้สึกอาจได้ยินหรือจับต้องได้ ความรู้สึกเกิดจากพื้นผิวข้อต่อที่ไม่สม่ำเสมอ หรือขรุขระ โดยปกติคือพื้นผิวเรียบ หรือเศษวัสดุในข้อต่อ

ข้อผิดรูป หรือการจัดวางไม่เป็นระเบียบ ความเสียหายของกระดูกอ่อนอย่างรุนแรงต่อข้อต่อ ที่ได้รับผลกระทบ สามารถนำไปสู่ข้อต่อที่ไม่สม่ำเสมอหรือผิดรูปได้ โรคข้อเข่าเสื่อม มักปรากฏเป็นความผิดปกติของข้อเข่า แกนรับน้ำหนักของเข่าที่จัดตำแหน่งไว้อย่างเหมาะสม จะอยู่บนเส้นตรงตรงกลางขา อย่ามองข้ามสัญญาณเตือนโรคข้อเข่าเสื่อม

บทความอื่นที่น่าสนใจ > กุมารเวชศาสตร์ หนังสือสำหรับการวินิจฉัยและการรักษา